Stap af als het onveilig is of wordt!

Te vaak hoor ik nog dat ruiters op hun paard stappen terwijl ze angstig zijn. Waarom leren we of hebben we geleerd deze angst te negeren en te doen alsof er niks aan de hand is?
Of wat helaas ook nog teveel wordt geroepen: je mag volstrekt niet van je paard af als je bang wordt. Want afstappen zou het paard doen 'winnen'.
Afstappen wanneer het onveilig wordt is liefdevol naar jezelf want je gaat niet over grenzen.
En voor je paard is dit geen teken dat hij gewonnen heeft wanneer je op de grond wel de leiding neemt nadat je afgestapt bent.
Hoe denk je dat een paard zich voelt als hij een angstige 'leider' op zich heeft? Die moet er zo snel mogelijk van af! Dus ook naar je paard toe is het eerlijker om af te stappen en daar de leiding op je te nemen.

Het kan zijn dat wanneer je zelfs maar één keer van een paard valt een trauma hebt opgelopen. Zolang je dit trauma negeert of je er tegen verzet, dus het released, zal hij niet verdwijnen.
En elke keer als je trauma bevestigd wordt door bijvoorbeeld nog een val of een angst(stoot) wordt het alleen maar groter.

Het is als een soort autoweg die aangelegd is in de hersenen. Wordt deze niet gezien en/of gehoord dan wordt het een snelweg. Meestal worden er wel nieuwe zandpaadjes aangelegd door positieve gebeurtenissen gebaseerd op vertrouwen. Maar wat ik zie is dat zolang de ene snelweg niet tot een zandpaadje is geworden, en een litteken blijft er altijd, zal een nieuw fijn en mooi zandpad geen snelweg gaan worden.

Waarom vinden we dat deze angst er niet mag zijn?

• Kwetsbaarheid is een teken van zwakte
• Je mag geen anderen nodig hebben
• Je mag niet falen
• Wat zouden anderen wel niet van me denken?

Begrijp wel dat wanneer je dit denkt of voelt je niet liefdevol naar jezelf bent, je jezelf niet hoort of ziet en jezelf niet neemt zoals je bent. Hoe zouden anderen dat dan ooit wel kunnen doen?

Ik vind (en de paarden vinden dat ook) juist heel krachtig als mensen zich kwetsbaar opstellen.
We leven in een SAMENleving waarin we met elkaar verbonden zijn en elkaar nodig hebben wat heel gezond is. Daarmee houden we contact.
Heb je het gevoel dat je faalt, vraag je dan eens af waar dat vandaan komt. In wiens ogen faal je en wanneer (vroeger) heb je je zo eerder gevoeld?
En wat anderen wel niet van jou zouden vinden, sinds wanneer is dat belangrijker dan wat jij of jouw paard vindt? Reageren anderen wel vanuit verbinding? Reageren mensen vanuit afscheiding dan betekent dat dat ze zelf vanuit angst leven in plaats van uit verbinding. Wil je je daardoor laten leiden of omgeven?

Wees liefdevol voor jezelf, ben eerlijk tegenover je paard en stel je kwetsbaar op naar de wereld!

Voel je ook regelmatig angst opkomen? Je bent niet de enige! Lees hieronder de ervaring van Klaartje die met haar trauma aan de slag ging tijdens een Coachingsdag.

'Ik heb bij Janneke een halve Coachingsdag gevolgd waar ik veel aan heb gehad (en nog steeds heb).
Nadat ik een aantal jaren geleden een fikse val had gemaakt met het nodige letsel, was ik weer een hele poos fijn aan het rijden.
Het fijn rijden sloeg om in een grote mate van angst nadat ik onverwachts 2x naast jonge paarden lag..
Het trauma van een aantal jaren geleden, waar ik nooit meer aan dacht, was BOEM in mijn gedachte...Die angst om te vallen in combinatie met een vrij sensibel jong paard was geen fijne combi :)
Ik heb in eerste instantie mijzelf verzet tegen de angst, kom op je kan het! Gewoon rijden! Niks aan de hand!
Het resultaat...tot tranen toe langs je paard staan om te moeten rijden...erop zitten en bij de minste wiebel zelf zo strak worden van spanning..en daarna het gewoon niet meer leuk vinden om te rijden en overwegen om te gaan stoppen.
Het moment 'zo gaat het niet langer, wat moet ik nu!' was daar..   Janneke kende ik van de Masterclass welke ik eerder bij haar had gevolgd en ik was daarbij onder de indruk geweest van haar kennis, kunde en vooral haar rust.
Ik heb haar een mail gestuurd en mijn verhaal gedaan en na afstemming stond ze binnen een paar dagen bij mij en m'n paard in de bak.
Het was voor mij een heftige coaching, vol emoties.. Gedurende het dagdeel werd het meer en meer duidelijk hoe e.e.a. in elkaar stak en waar mijn echte uitdagingen lagen.
Janneke heeft me op een hele fijne en rustige manier hier doorheen begeleid en wist de juiste punten te bereiken/te raken. Na deze coaching kon ik zaken beter plaatsen, heeft ze me een heel aantal tips en oefeningen bijgebracht om met de angst om te gaan. Ik had zaken om over na te denken die mij verder hebben geholpen en het mooiste: ze heeft mij veel dichter in contact kunnen brengen met mijn paard. Het gevoel van samen was zo ver weg, onbereikbaar, en dat was na deze coaching weer een stukje dichterbij gekomen =) Ik ben met de oefeningen aan de slag gegaan, heb nog een contactmoment gehad met Janneke als nazorg en ben inmiddels weer fijn aan het rijden en heb een heel fijne flow in het contact met mijn paard. De angst loert soms nog in minimale mate om de hoek maar met de geleerde oefeningen weet ik hem goed onder controle te brengen.
Janneke, bedankt! '

Video: Stap af als het veilig wordt!

Wil je ook veilig in contact komen met en/of op je paard? Stuur me een mailtje en ik neem contact met je op!